Plannen zijn er om gewijzigd te worden & piraat Manon

We zijn inmiddels weer 2 weken verder sinds ik mijn vorige blog schreef. Op dat moment zat ik nog in Dar es Salaam en was het plan om in de dagen erna naar de plek te gaan waar ik ook ga wonen, Lindi. Als ik hier één ding al wel geleerd heb is dat plannen er vooral zijn om gewijzigd te worden en dat dingen altijd anders lopen dan je vooraf dacht.

De 18e zijn we uiteindelijk naar Mtwara gegaan. Omdat een deel van mijn project in Mwara zit was het wel leuk om iedereen te ontmoeten en de werklocatie daar te bekijken. We hebben een rondleiding gehad over de campus en hebben een kijkje mogen nemen in de verschillende workshops waar de studenten les krijgen. Je kunt dit het beste vergelijken met een MBO in Nederland waar mensen praktische vaardigheden zoals lassen, houtbewerking en metselen krijgen.

Het was in eerste instantie de bedoeling om maar een paar dagen in die plaats te blijven, maar ook dit veranderde weer. Hierdoor hebben we wel nog wat meer kunnen zien van Mtwara. Afsluiter was de wedstrijd Ajax-Manchester die we bij Naf Beach gekeken hebben, een lokale bar. Uiteindelijk zijn we de 25e dan echt naar Lindi gegaan en kon ik zien waar ik de komende zes maanden zou verblijven.

Mijn eerste indruk van Lindi is goed! Een relaxed stadje omringt door groene heuvels met palmbomen en een prachtig strand. Waar ik vooraf bijna bang gemaakt was dat er in Lindi helemaal niks zou zijn, valt me dit reuze mee. Er zijn wat winkels, veel straten zijn geasfalteerd, er is een supermarkt en een bank en het kantoor waar ik ga werken ziet er echt prima uit.

De plek waar ik woon is ook adembenemend mooi, pal aan het strand met onze eigen palmbomen in de tuin. Op tien minuten lopen over het stand zit de strandbar waar de andere volunteers in de avond ook vaak te vinden zijn, erg gezellig.

Vrijdag overdag hebben we een training voor leraren bijgewoond van Lisanne. Voor ons erg leerzaam omdat we een soortgelijke training zelf ook over een aantal weken gaan geven. Vrijdagavond zijn we bij Matthew gaan eten. Deze man woont inmiddels al een jaar of vijf in Lindi, in een prachtig huis in de heuvels. Koken dat hij kan, wow! Echt fantastisch lekkere gamba’s gegeten, zelfgemaakt brood (les voor mijzelf; leren om zelf brood te maken), goede wijn gedronken en afgesloten met heerlijke kaas (deze man heeft dus een bak vol met kaas, fan-tas-tisch).

Tot zover al het goeds.. ik heb in de titel niet voor niets piraat Manon gezet. Zaterdagochtend werd ik wakker met een ontzettend rood en pijnlijk oog. Superirritant natuurlijk, helemaal omdat ik ook helemaal geen licht meer kon verdragen. Ik was optimistisch en dacht dat het wel weg zou trekken, helaas.. Zondagochtend was het nog niet beter geworden en besloot ik naar de dokter te gaan. De kliniek was dicht, dus zijn we maar naar het huis van de dokter gereden om hem op te halen, vond hij zelfs helemaal prima.

Eenmaal in de kliniek bleek ik een ontzettend ontstoken oog te hebben. Met een soort crème werd mijn oog dichtgelijmd en voor de piratenlook kwam er een verband overheen. Daarnaast ook nog flink wat antibiotica meegekregen en het dringende advies te gekregen om me drie tot vijf dagen heel rustig te houden en niet te werken. Flink balen!

Het leven als eenogige is knap lastig. Ik had met nooit zo beseft dat je dus echt heel beperkt bent dan. Lezen, rondlopen en filmkijken zijn eigenlijk niet echt een optie omdat dat heel veel energie kost. Heel veel muziek luisteren dan maar. David heeft me ook geholpen met het uitzoeken van luisterboeken, dat is wel superfijn. Je vraagt het je misschien af, maar het schrijven van deze blog duurde een dag of 2.

Hopelijk snel beter nieuws en dan kan ik jullie Lindi en mijn huis laten zien!

Groetjes, Manon